Mijn naam is Ken Clare. Ik ben de voormalige voorzitter van de Europese Coalitie voor mensen die leven met obesitas, ECPO. Ik ben ook directeur van ondersteunende diensten bij obesitas UK. En ik ben verantwoordelijk voor persoonlijke en publieke betrokkenheid bij obesitas bij het Obesity Institute van de Leeds Beckett University, in het noorden van Engeland. Ik houd me sinds 1999 persoonlijk bezig met obesitasmanagement en het is een interessante tijd om na te denken over wat dat voor mij persoonlijk heeft betekend.
Ik heb twee jaar in de kliniek voor medische gewichtsbeheersing doorgebracht. Ik heb een aantal medicijnen geprobeerd, die uiteindelijk van de markt werden gehaald omdat ze ongeschikt waren. Ik kreeg ook cognitieve gedragstherapie en een aantal complexe assessments. En uiteindelijk onderging ik een bariatrische operatie. Ver terug in 2002. Bariatrische chirurgie was een groot succes voor mij. Maar het is niet alleen het volledige plaatje.
Een van de dingen die ik me als belangenbehartiger voor patiënten ben gaan realiseren, is dat obesitas een complexe, chronische, recidiverende ziekte is en dat we alles wat we doen en zeggen in dat kader moeten zien. In de loop der jaren heb ik geleerd dat gewicht omhoog en omlaag kan gaan. Ik heb geleerd dat gewicht niet de enige maatstaf is voor hoe dingen voor mij zijn, maar ook voor dingen, voor hoe gezond ik ben en wat de kwaliteit van mijn leven is.
Ik heb het geluk gehad dat ik in Liverpool in het Verenigd Koninkrijk woon, waar we een uitstekende gewichtsbeheersingsdienst hebben, en daar ben ik naar terugverwezen. Ik heb nog meer psychologische ondersteuning gekregen omdat dat voor mij heel belangrijk is, maar het is niet voor iedereen met obesitas weggelegd. Maar als dat wel zo is, dan moet het beschikbaar zijn. Ik heb ook op een heel goede manier ondersteuning gekregen op het gebied van lichaamsbeweging.
Ik heb zeer goede eerstelijnszorg gehad. Mijn huisarts begreep mijn operatie en hij begreep ook wat obesitas was, en meer recentelijk heb ik het geluk gehad dat ik medicatie kon krijgen, injecteerbare medicatie, die deel uitmaakte van een nieuwe behandeling. Maar het helpt me om op gewicht te blijven en ik ben er wat mee afgevallen. Maar al deze dingen zijn even belangrijk.
En ik denk niet voor mij, ik was een man van 34 stone (Britse maat) 216 kilo, en ik ben helemaal afgezakt naar 17 stone, 108 kilo. Onderweg heb ik al die dingen nodig gehad. En obesitas beïnvloedt je voor de rest van je leven.
Zodra je obesitas behandelt. Het verdwijnt niet. Het is er.
Ik denk dat we daarnaar moeten kijken. En we hebben denk ik de uitdagingen voor patiëntenvoorvechters, voor mensen die leven met obesitas en voor clinici, is om samen met de patiënt de beste behandeling voor hem of haar te vinden.